تأثیر نمک یددار بر هورمونهای تیروئید، ید ادرار و درجه گواتر در منطقه شهریار

در بررسی قبلی ما در سال 1362، گواتر بصورت فرابومی (هیپرآندمیک) در شهریار وجود داشت. با توجه به اینکه 12 سال است نمک یددار در این منطقه توزیع شده، این بررسی جهت تأثیر نمک یددار بر هورمونهای تیروئید، ید دفعی ادرار و درجه گواتر در سال 1374 در منطقه شهریار انجام گردید. 3164 نفر شامل 58% زن و 42% مرد از طریق نمونه گیری تصادفی در منطقه شهریار انتخاب شدند. درجات گواتر بر اساس طبقه بندی سازمان جهانی بهداشت، سنجش ید ادرار با روش هضم و اندازه گیری هورمونها با کیتهای تجاری انجام گردید. نتایج با یافته های سال 1362 مقایسه شد. شیوع گواتر در سالهای 62 و 74 بتـرتیب در مـردان 50 و 40%، در زنـان 70 و 51% و در کـل جامعـه 60 و 47% بود. این کاهش در هر سـه مـورد معنی دار (001/0p<) بود. کاهش شیوع گواتر بخصوص در سنین پایین مشاهده شد، بترتیب برای سالهای 62 و 74، کمتر از 6 ساله 23 در مقابل 7%؛ 6 تا 12 ساله 82 در مقابل 46%؛ و 13 تا 18 ساله 78 در مقابل 66% بود (001/0p<). میانگین ید دفعی ادرار قبل و پس از مصرف نمک یددار 6/7±5/6 و 1/13±5/18 μg/dl (001/0p<) بود. در بررسی سال 1362، 5/47% افراد مورد بررسی ید ادرار در حد 2 تا 5 میکروگرم در دسی لیتر داشتند، در حالی که در بررسی سال 1374 میزان ید ادرار در 65% افراد مورد بررسی بین 10 تا 25 میکروگرم در دسی لیتر بوده است. میانگین هورمونها قبل و بعد از مصرف نمک یددار بترتیب عبارت بودند از t4 معادل 1/1±2/9 در مقابل 9/1±3/9 μg/dl (ns)، t3 معادل 30±142 در مقابل 42±154 ng/dl، (001/0p<) و tsh معادل 1/1±8/1 در مقابل 3/1±5/1 μu/ml، (001/0p<). 5/1% افراد مورد بررسی در سال 1362 و 5/4% در سال 1374،t4 بیشتر از μg/dl5/12 داشتند. t3 بیشتر ازng/dl 200 در افـراد مورد بررسـی قبل و بعد از مصرف نمک یددار 4/0 و 5/11% بود. tsh بالاتر از μu/ml5 در سال 1362، 6/0% و در سال 1374 در 9/1% افراد مورد بررسی دیده شد. موارد مثبت آنتی بادیهای ضد تیروئید تغییری نیافت. تعداد افراد مبتلا به کم کاری و پرکاری تیروئید قابل اهمیت نبود. نتایج این بررسی نشان می دهد که مصرف نمک یددار سبب کاهش شیوع گواتر بویژه در سنین پایین و افزایش دفع ادراری ید شده است. همچنین نتایج نشان می دهد که مصرف نمک یددار به میزان ppm 40 در این منطقه عوارض جانبی زیانباری به دنبال ندارد.